“Hey Adidas, bel bij mij aan! Zo… Bel bij mij aan!”
Mijn interesse was gewekt.
Allereerst ben ik blijkbaar in het bezit van een buurman vernoemd naar een sportschoenen merk en ten tweede heeft deze buurman ook een buurman die hem er op attendeert dat hij aan moet bellen als hij binnen wil komen.
Ik morrelde nog even wat langer aan mijn fietsslot om deze conversatie af te luisteren.
Jammer genoeg was de strekking van het gesprek blijkbaar voor beide partijen duidelijk, want na een keer of dertig de zin: “Bel bij mij aan zo!” door steeds dezelfde buurman, soms aangemoedigd door de sportschoen die “uhu””Ja!” of het ronduit onbeleefde: “Hm” zei, was het gesprek over. Wellicht was de afstand tussen de twee mannen simpelweg te groot geworden om het gesprek nog van diepgang te voorzien. Want al voordat er van een gesprek sprake was hadden zij beide besloten een andere kant van de straat uit te lopen.
Dus werd het gesprek gestaakt. De buurman van de deurbel zei nog “Hoi!” tegen mij en toen waren de beide mannen uit het zicht verdwenen.
En ik bleef in verwarring achter.
Want op hoeveel andere manieren dacht de buurman dat de sportschoen zichzelf aan wilde kondigen wanneer hij langs kwam? De enige andere manier die ik ken is telefonisch aanbellen als je voor de deur staat, vooral bij studentenhuizen een bekend fenomeen of tijdens feestjes met een bepaald geluidsvolume.
Mijn fantasie sloeg op hol.
Had de sportschoen zich ooit toegang verschaft tot de woning van buurman door door de brievenbus te schreeuwen, zoals kinderen die te klein zijn voor de sleutel van het huis en dus ook voor de bel, dit wel eens doen? En had de sportschoen toen zo lang staan schreeuwen, omdat buurman zijn muziek aan had, dat sportschoen last had gekregen van zijn keel en twee weken niet kon praten? En wilde buurman hem hiervoor ditmaal behoeden? Buurman heeft namelijk best consideratie voor de medemens, behalve als het om lekker over straat schreeuwen gaat.
Of had sportschoen het ooit groots aan willen pakken en was hij met een stormram door de deur van buurman gerend hiermee zowel voordeur als een deel van de muur mee het huis innemend waardoor buurman ineens een wel erg fris windje door zijn kamer had?
Misschien had sportschoen wel de irritante gewoonte om buurman een serenade te brengen onder het balkon terwijl sportschoen helemaaaaaaaaal niet kan zingen vandaar dat hij dit dan vaak doet met een fanfarekorps.
Ik dacht aan het geluidsvolume van een fanfarekorps onder buurman’s raam.
En toen aan de afmetingen van een fanfarekorps.
En hoe ver ons slaapkamerraam van buurman’s raam verwijderd is.
Die buurman, die is zo gek nog niet!
Top!
BeantwoordenVerwijderen