i-K en het Samenwonen: Besparen

Lief heeft zijn leven ingericht op groen, biologisch en bewust. Ik ook, dacht ik. Ik ben echter nog al vergeetachtig, dus hebben wij ruzie.
Ik ging namelijk naar mijn werk en vergat de kachel lager te zetten. Lief was hier niet van gecharmeerd en wil mij dit dan duidelijk maken door mij vermanend toe te spreken. Ik ben daar niet van gediend, ik ben geen drie! Maar, ik moest toegeven dat ik voortaan beter op zou kunnen letten.
Nu heeft het huis ook af en toe frisse lucht nodig, dus soms zet ik de ramen op een kiertje als ik weg ga. Omdat ik weet dat de verwarming als ik hem aan zet dan staat te branden als een malle had ik deze dus op de nacht-stand (15 graden) gezet en was weg gegaan. In de veronderstelling dat Lief het vast prettig zou vinden om in een fris huis thuis te komen.
Lief’s gezicht stond bij thuiskomst echter op onweer.

i-K en het Samenwonen: Verhuizen!

Mijn fietsmand en ik waren al maanden dikke vrienden. Hij voorzag mij in genoeg ruimte op mijn enige vervoersmiddel om mijn dagen te vullen volgens mijn te drukke heen-en-weer-schema. Pendelen tussen huis, werk, huis van lief, etentje bij vrienden en het café, overal waar ik ging, ging hij ook.
Vandaag zijn fietsmand en ik gescheiden. Niet voor altijd, want soms zal hij mij nog wel van dienst zijn, maar dagelijks zal ik hem niet meer hoeven gebruiken.
Lief kwam namelijk met het voorstel om te gaan samenwonen.
In gedachte was dit altijd een zeer romantisch kaarsverlicht moment geweest of een desperate uitroep van Lief die echt niet zonder mij kon. In het echte leven is Lief echter zeer pragmatisch ingesteld en was het geen vraag maar meer een tip ingeleid met de woorden ‘zou het niet makkelijker zijn als…’ ingegeven door de voorgenomen verhoging van mijn huur en waarschijnlijk onze beider drukke agenda’s.
Mijn reactie was ook geen uitbarsting in tranen en Lief zoenend om de hals vallen.