i-K en de 30- ers

Het was een shock…

Na een avond TV kijken was ik ineens een boel complexen rijker.
De avond ‘zoooo 30’ door de AVRO is de grondlegger van deze complexen.
Het stond niet op mijn programma om deze show te gaan kijken, maar al zappend kwam ik er langs en zoals dat dan gaat bleef ik hangen.
Een beetje pesterig SMS’ste ik mijn vriend: “Sow, een hele avond TV voor jou!” Tsja, een leeftijdsverschil waarbij net het eerste cijfer van de samenstelling verschilt is altijd grond voor een grapje.
Shock 1 was het antwoord op dit SMS’je: “30-ers zijn tussen de 25 en 35, dus dat zijn wij allebei!”
WAT?!?! Al mijn (al dan niet gespeelde) jeugdigheid werd meteen met de grond gelijk gemaakt. Tot deze tijd had ik mijn niet weten altijd nog kunnen verschuilen achter ik ben nog in de twintig, dus nog een heel leven te gaan.
Kijkend naar het programma bleek mijn niet weten mij nu net een dertiger te maken.
‘We’ wikken en wegen over alles en weten niets zeker.
Omdat ik halverwege het programma binnen was gevallen wilde ik toch nog wel even de afgenomen test doen, dus snel het internet op en de vragen beantwoord.

i-K en de Sokken-Symfonie

Hou jij van sokken?”

Mijn ogen stonden op een kiertje en nog kon ik hem alleen als een vage zwarte schim boven mij ontwaren nu de zon langzaam de laatste zonnestralen probeerde mijn kamer binnen te gooien.
Wat was dat nu weer voor vraag?
Ik dacht aan de bolletjes die in een la van mijn kast ergens in een hoekje behoorlijk lagen weg te kwijnen. Ongeliefd zou ik ze niet noemen. Ongebruikt ook niet, eerder misbruikt. Maar om ze dan ook als geliefd te bestempelen?
Ik vroeg mij af of er sowieso van sokken gehouden kon worden. Zelf zie ik ze eerder als gebruiksvoorwerp, als ik schoenen aan wil, zal ik ook sokken aantrekken.
Natuurlijk let ik hierbij wel op de esthetisch verantwoorde vorm, zo weet ik dat witte sportsokken tot aan je oksels opgetrokken uit den boze zijn. Tenzij je als nerd verkleed naar een verjaardag gaat natuurlijk.
Zelf vind ik dat witte sokken sowieso niet passen in donkere schoenen.
En ook bij het gehele gebruik van gekleurde sokken heb ik zo mijn bedenkingen.
Sokken dienen zo neutraal mogelijk te zijn, je ziet ze immers toch niet (is de bedoeling, tenzij je er een acrobaten-act a la Adriaan in zijn jonge jaren op na houdt!).
Ik denk dat als je het mij recht op de vrouw af zou vragen, ik zou antwoorden dat sokken een noodzakelijk kwaad zijn.
Natuurlijk heb je ze in alle smaken en kleuren, dus je kunt het zo leuk maken als je zelf wilt, maar het uiteindelijke doel van die sokken is toch dat ze je voeten warm houden.
En daar wringt hem nu net de schoen. Ik hou niet van warme voeten.
Nou, wel van warme voeten, maar niet van hete voeten.
En dat is een scheidingslijn die mijn sokken niet helemaal aanvoelen.
Vaak denk ik ’s morgens: “Hmmm, lekker, warme sokken.”
En denk ik ’s middags: “HELP! Uit! Uit! Uit!”
Maar, dat kan dan niet meer, want inmiddels is de temperatuur van mijn sokken zo gestegen dat mijn voeten een penterante geur afscheiden waar ik niet graag mee te koop loop.
Zeker op het moment dat de zon weer haar vat begint te krijgen op de temperatuur en er op het weer nog geen touw te trekken is, is het fenomeen sokken nogal eens onhandig.
Gelukkig hou ik mijzelf dan altijd weer voor dat het slipper-seizoen er weer aankomt.
“Sokken? Mwah, nooit zo over nagedacht, en jij?”